به نام آنکه زیباست و زیبایی هارا آفرید

گاهی وقتا یه جمله ی ساده مثل «دوستت دارم» ، «برام مهمی» و یا حتی «به خاطر تو»... چقدر برای ادم شیرین و لذت بخشه!

انسان با عشق زندست و زندگی میکنه، اما این سوال که چرا عشق به خدا رو فراموش میکنه؟ یا عشق رو با بازی های بچگانه اشتباه میگیره  و یا حتی از بروز اون جلوگیری میکنه و اونو مخفی میکنه هنوز هم پس از گذشت قرن ها بی جواب مانده.

انسان موجودی بس عجیب و خارق العادست و سوالات درمورد انسان همیشه بی پاسخ و یا نادرست هستند. عشق احساس پاک و مقدسی است که خداوند دروجود انسان ها نهاده است...اما ای کاش انسان ها راه استفاده از آن را نیز بلد بودند.

عشق در وجود پدری است که مینگرد به دختربچه ای که با حسرت به آبنبات چوبی دخترش خیره شده....عشق در وجود فرزندی است که با شادی در آغوش مادرش جای میگیرد و از بوسه ی محبت آمیزش بهره مند میگردد ... عشق در وجود کبوتری است که عاشقانه خود را به خاطر حفظ جان جفتش در چنگال باز می اندازد....وشاید عشق در وجود انسانی است که با دیدن یارش بنددل را بریده و عاشقانه به او خیره میشود...و از همه مهم تر عشق در وجود بنده ای است که حتی زخم شمشیر هم او را از عبادت باز نمیدارد...

گرچه عشق مضامینی مختلف دارد اما در نهایت به یک مکان مقدس منتهی میشود!....... به قلب !

چه بسا این قلب، پاک ، مقدس وستودنی است....اما حیف....حیف است  که این مکان مقدس را مهمان خانه کنیم و روز فردی را برای مدتی کوتاه در آن جای دهیم و بعد از مدتی از او هم خداحافظی کنیم...

ای کاش قدراین هدیه الهی را ذره ای میدانستیم و اگر این اتفاق می افتاد ،دنیای ما بهشت و چه بسا زیباتراز بهشت میشد.

.

.

.

اینم یه دل نوشته بود....خودم این نوشتمو خیلی دوس دارم....خوشحال میشم نظرات شمارو هم درموردش بدونم